voornaamst

Antennepolarisatie: wat is antennepolarisatie en waarom is het belangrijk?

Elektronica-ingenieurs weten dat antennes signalen uitzenden en ontvangen in de vorm van golven van elektromagnetische (EM) energie, beschreven door de vergelijkingen van Maxwell. Zoals met veel onderwerpen, kunnen deze vergelijkingen, en de voortplantingseigenschappen van elektromagnetisme, op verschillende niveaus worden bestudeerd, van relatief kwalitatieve termen tot complexe vergelijkingen.

Er zijn veel aspecten verbonden aan de voortplanting van elektromagnetische energie, waaronder polarisatie. Polarisatie kan een wisselende mate van impact of zorg hebben op toepassingen en antenneontwerpen. De basisprincipes van polarisatie zijn van toepassing op alle elektromagnetische straling, inclusief RF/draadloze straling en optische energie, en worden vaak gebruikt in optische toepassingen.

Wat is antennepolarisatie?

Voordat we polarisatie begrijpen, moeten we eerst de basisprincipes van elektromagnetische golven begrijpen. Deze golven bestaan ​​uit elektrische velden (E-velden) en magnetische velden (H-velden) en bewegen zich in één richting. De E- en H-velden staan ​​loodrecht op elkaar en op de voortplantingsrichting van de vlakke golf.

Polarisatie heeft betrekking op het E-veldvlak vanuit het perspectief van de signaalzender: bij horizontale polarisatie zal het elektrische veld zijwaarts bewegen in het horizontale vlak, terwijl bij verticale polarisatie het elektrische veld op en neer zal oscilleren in het verticale vlak (figuur 1).

8a188711dee25d778f12c25dee5a075

Figuur 1: Elektromagnetische energiegolven bestaan ​​uit loodrecht op elkaar staande E- en H-veldcomponenten

Lineaire polarisatie en circulaire polarisatie

Polarisatiemodi omvatten het volgende:
Bij eenvoudige lineaire polarisatie staan ​​de twee mogelijke polarisaties loodrecht op elkaar (Figuur 2). In theorie zal een horizontaal gepolariseerde ontvangstantenne geen signaal van een verticaal gepolariseerde antenne "zien" en vice versa, zelfs niet als beide op dezelfde frequentie werken. Hoe beter ze zijn uitgelijnd, hoe meer signaal er wordt opgevangen en hoe groter de energieoverdracht is wanneer de polarisaties overeenkomen.

b0a73d40ee95f46973bf2d3ca64d094

Figuur 2: Lineaire polarisatie biedt twee polarisatieopties die loodrecht op elkaar staan

De schuine polarisatie van de antenne is een vorm van lineaire polarisatie. Net als standaard horizontale en verticale polarisatie is deze polarisatie alleen zinvol in een aardse omgeving. Schuine polarisatie staat onder een hoek van ±45 graden ten opzichte van het horizontale referentievlak. Hoewel dit eigenlijk gewoon een andere vorm van lineaire polarisatie is, verwijst de term "lineair" meestal alleen naar horizontaal of verticaal gepolariseerde antennes.
Ondanks enige verliezen zijn signalen die via een diagonale antenne worden verzonden (of ontvangen) alleen haalbaar met horizontaal of verticaal gepolariseerde antennes. Schuin gepolariseerde antennes zijn nuttig wanneer de polarisatie van een of beide antennes onbekend is of tijdens gebruik verandert.
Circulaire polarisatie (CP) is complexer dan lineaire polarisatie. In deze modus roteert de polarisatie, weergegeven door de E-veldvector, terwijl het signaal zich voortplant. Wanneer naar rechts gedraaid (vanuit de zender gezien), wordt circulaire polarisatie rechtsdraaiende circulaire polarisatie (RHCP) genoemd; wanneer naar links gedraaid, linksdraaiende circulaire polarisatie (LHCP) (Figuur 3).

6657b08065282688534ff25c56adb8b

Figuur 3: Bij circulaire polarisatie roteert de E-veldvector van een elektromagnetische golf; deze rotatie kan rechts- of linksdraaiend zijn

Een CP-signaal bestaat uit twee orthogonale golven die uit fase zijn. Er zijn drie voorwaarden vereist om een ​​CP-signaal te genereren. Het E-veld moet uit twee orthogonale componenten bestaan; de twee componenten moeten 90 graden uit fase zijn en een gelijke amplitude hebben. Een eenvoudige manier om CP te genereren is met behulp van een spiraalantenne.

Elliptische polarisatie (EP) is een type CP. Elliptisch gepolariseerde golven zijn de versterking die ontstaat door twee lineair gepolariseerde golven, zoals CP-golven. Wanneer twee onderling loodrechte lineair gepolariseerde golven met ongelijke amplitudes worden gecombineerd, ontstaat een elliptisch gepolariseerde golf.

De polarisatiemismatch tussen antennes wordt beschreven door de polarisatieverliesfactor (PLF). Deze parameter wordt uitgedrukt in decibel (dB) en is een functie van het verschil in polarisatiehoek tussen de zend- en ontvangstantenne. Theoretisch kan de PLF variëren van 0 dB (geen verlies) voor een perfect uitgelijnde antenne tot oneindig dB (oneindig verlies) voor een perfect orthogonale antenne.

In werkelijkheid is de uitlijning (of misalignment) van de polarisatie echter niet perfect, omdat de mechanische positie van de antenne, gebruikersgedrag, kanaalvervorming, multipath-reflecties en andere verschijnselen hoekvervorming van het uitgezonden elektromagnetische veld kunnen veroorzaken. Aanvankelijk zal er 10 tot 30 dB of meer aan signaal-crosspolarisatie-"lekkage" van de orthogonale polarisatie optreden, wat in sommige gevallen voldoende kan zijn om het herstel van het gewenste signaal te verstoren.

Daarentegen kan de werkelijke PLF voor twee uitgelijnde antennes met ideale polarisatie 10 dB, 20 dB of hoger zijn, afhankelijk van de omstandigheden, en kan het signaalherstel belemmeren. Met andere woorden, onbedoelde kruispolarisatie en PLF kunnen beide kanten op werken door het gewenste signaal te verstoren of de gewenste signaalsterkte te verminderen.

Waarom zou je je druk maken om polarisatie?

Polarisatie werkt op twee manieren: hoe beter twee antennes zijn uitgelijnd en dezelfde polarisatie hebben, hoe sterker het ontvangen signaal. Omgekeerd maakt een slechte polarisatie-uitlijning het voor ontvangers, zowel de beoogde als de onbevredigde, moeilijker om voldoende van het gewenste signaal op te vangen. In veel gevallen vervormt het "kanaal" de verzonden polarisatie, of staan ​​een of beide antennes niet in een vaste statische richting.

De keuze van de te gebruiken polarisatie wordt meestal bepaald door de installatie of de atmosferische omstandigheden. Een horizontaal gepolariseerde antenne presteert bijvoorbeeld beter en behoudt zijn polarisatie wanneer deze dicht bij het plafond wordt geïnstalleerd; een verticaal gepolariseerde antenne daarentegen presteert beter en behoudt zijn polarisatieprestaties wanneer deze dicht bij een zijmuur wordt geïnstalleerd.

De veelgebruikte dipoolantenne (vlak of opgevouwen) is horizontaal gepolariseerd in de "normale" montagepositie (Figuur 4) en wordt vaak 90 graden gedraaid om, indien nodig, verticale polarisatie aan te nemen of om een ​​gewenste polarisatiemodus te ondersteunen (Figuur 5).

5b3cf64fd89d75059993ab20aeb96f9

Figuur 4: Een dipoolantenne wordt meestal horizontaal op de mast gemonteerd om horizontale polarisatie te verkrijgen

7f343a4c8bf0eb32f417915e6713236

Figuur 5: Voor toepassingen waarbij verticale polarisatie vereist is, kan de dipoolantenne op de juiste plaats worden gemonteerd, waar de antenne de polarisatie opvangt.

Verticale polarisatie wordt vaak gebruikt voor draagbare mobiele radio's, zoals die gebruikt worden door hulpverleners, omdat veel verticaal gepolariseerde radioantenneontwerpen ook een omnidirectioneel stralingspatroon bieden. Dergelijke antennes hoeven daarom niet opnieuw te worden georiënteerd, zelfs niet als de richting van de radio en de antenne verandert.

Antennes met een hoge frequentie (HF) van 3 - 30 MHz bestaan ​​doorgaans uit eenvoudige, lange draden die horizontaal tussen beugels aan elkaar zijn geregen. De lengte ervan wordt bepaald door de golflengte (10 - 100 m). Dit type antenne is van nature horizontaal gepolariseerd.

Het is belangrijk om te vermelden dat de term "hoge frequentie" voor deze band al tientallen jaren bestaat, toen 30 MHz inderdaad een hoge frequentie was. Hoewel deze omschrijving nu achterhaald lijkt, is het een officiële aanduiding van de Internationale Telecommunicatie-unie en wordt deze nog steeds veel gebruikt.

De gewenste polarisatie kan op twee manieren worden bepaald: ofwel door grondgolven te gebruiken voor sterkere signalen over korte afstanden door uitzendapparatuur die gebruikmaakt van de middengolf (MW)-band van 300 kHz - 3 MHz, ofwel door hemelgolven te gebruiken voor langere afstanden via de ionosfeerverbinding. Over het algemeen hebben verticaal gepolariseerde antennes een betere voortplanting van grondgolven, terwijl horizontaal gepolariseerde antennes betere prestaties leveren voor hemelgolven.

Circulaire polarisatie wordt veel gebruikt voor satellieten omdat de oriëntatie van de satelliet ten opzichte van grondstations en andere satellieten voortdurend verandert. De efficiëntie tussen zend- en ontvangstantennes is het grootst wanneer beide circulair gepolariseerd zijn, maar lineair gepolariseerde antennes kunnen worden gebruikt met CP-antennes, hoewel er een polarisatieverliesfactor is.

Polarisatie is ook belangrijk voor 5G-systemen. Sommige 5G multiple-input/multiple-output (MIMO) antenne-arrays bereiken een hogere doorvoer door polarisatie te gebruiken om het beschikbare spectrum efficiënter te benutten. Dit wordt bereikt door een combinatie van verschillende signaalpolarisaties en ruimtelijke multiplexing van de antennes (ruimtediversiteit).

Het systeem kan twee datastromen verzenden omdat de datastromen verbonden zijn door onafhankelijk orthogonaal gepolariseerde antennes en onafhankelijk van elkaar kunnen worden hersteld. Zelfs als er sprake is van enige kruispolarisatie als gevolg van pad- en kanaalvervorming, reflecties, multipad en andere onvolkomenheden, gebruikt de ontvanger geavanceerde algoritmen om elk oorspronkelijk signaal te herstellen. Dit resulteert in lage bit error rates (BER) en uiteindelijk een verbeterd spectrumgebruik.

tot slot
Polarisatie is een belangrijke antenne-eigenschap die vaak over het hoofd wordt gezien. Lineaire (inclusief horizontale en verticale) polarisatie, schuine polarisatie, circulaire polarisatie en elliptische polarisatie worden voor verschillende toepassingen gebruikt. Het bereik van de end-to-end RF-prestaties die een antenne kan bereiken, hangt af van de relatieve oriëntatie en uitlijning. Standaardantennes hebben verschillende polarisaties en zijn geschikt voor verschillende delen van het spectrum, waardoor de gewenste polarisatie voor de beoogde toepassing wordt verkregen.

Aanbevolen producten:

RM-DPHA2030-15

Parameters

Typisch

Eenheden

Frequentiebereik

20-30

GHz

Verdienen

 15 Typ.

dBi

VSWR

1.3 Typ.

Polarisatie

Dubbel Lineair

Kruispol. Isolatie

60 Typ.

dB

Poortisolatie

70 Typ.

dB

 Verbindingsstuk

SMA-Fe-mail

Materiaal

Al

Afwerking

Verf

Maat(L*B*H)

83,9*39,6*69,4(±5)

mm

Gewicht

0,074

kg

RM-BDHA118-10

Item

Specificatie

Eenheid

Frequentiebereik

1-18

GHz

Verdienen

10 Type.

dBi

VSWR

1.5 Typ.

Polarisatie

 Lineair

Kruis Po. Isolatie

30 Typ.

dB

 Verbindingsstuk

SMA-Vrouw

Afwerking

Pniet

Materiaal

Al

Maat(L*B*H)

182,4*185,1*116,6(±5)

mm

Gewicht

0,603

kg

RM-CDPHA218-15

Parameters

Typisch

Eenheden

Frequentiebereik

2-18

GHz

Verdienen

15 Typ.

dBi

VSWR

1.5 Typ.

Polarisatie

Dubbel Lineair

Kruispol. Isolatie

40

dB

Poortisolatie

40

dB

 Verbindingsstuk

SMA-F

Oppervlaktebehandeling

Pniet

Maat(L*B*H)

276*147*147(±5)

mm

Gewicht

0,945

kg

Materiaal

Al

Bedrijfstemperatuur

-40-+85

°C

RM-BDPHA9395-22

Parameters

Typisch

Eenheden

Frequentiebereik

93-95

GHz

Verdienen

22 Typ.

dBi

VSWR

1.3 Typ.

Polarisatie

Dubbel Lineair

Kruispol. Isolatie

60 Typ.

dB

Poortisolatie

67 Typ.

dB

 Verbindingsstuk

WR10

Materiaal

Cu

Afwerking

Gouden

Maat(L*B*H)

69,3*19,1*21,2 (±5)

mm

Gewicht

0,015

kg


Plaatsingstijd: 11-04-2024

Productgegevensblad ophalen