De evolutie van Passive Electronically Scanned Array (PESA) naar Active Electronically Scanned Array (AESA) vertegenwoordigt de belangrijkste vooruitgang in moderne radartechnologie. Hoewel beide systemen gebruikmaken van elektronische bundelsturing (ESS), verschillen hun fundamentele architecturen aanzienlijk, wat leidt tot aanzienlijke prestatieverschillen.
In PESA-systemen voedt één enkele zender/ontvanger een netwerk van faseverschuivers die het stralingspatroon van passieve antenne-elementen regelen. Dit ontwerp legt beperkingen op wat betreft de weerstand tegen storingen en de straalbehendigheid. AESA-radar daarentegen bevat honderden of duizenden individuele zend-/ontvangstmodules, elk met een eigen fase- en amplituderegeling. Deze gedistribueerde architectuur maakt revolutionaire mogelijkheden mogelijk, waaronder gelijktijdige tracking van meerdere doelen, adaptieve beamforming en aanzienlijk verbeterde elektronische tegenmaatregelen.
De antenne-elementen zelf zijn parallel met deze systemen geëvolueerd.Planaire antennes, met hun compacte, massaal te produceren ontwerpen, zijn de voorkeurskeuze geworden voor AESA-systemen die compacte, conforme installaties vereisen. Ondertussen blijven ODM-conische hoornantennes een cruciale rol spelen in gespecialiseerde toepassingen waar hun symmetrische patronen en brede
Moderne AESA-systemen combineren vaak beide technologieën, waarbij planaire arrays voor de belangrijkste scanfuncties worden geïntegreerd met conische hoornfeeds voor gespecialiseerde dekking. Deze hybride aanpak laat zien hoe het ontwerp van microgolfantennes steeds geavanceerder is geworden om te voldoen aan uiteenlopende operationele eisen in militaire, luchtvaart- en meteorologische toepassingen.
Voor meer informatie over antennes kunt u terecht op:
Plaatsingstijd: 29-10-2025
