Planaire antenne met een typische versterking van 30 dBi, frequentiebereik 10-14,5 GHz RM-PA10145-30

Een planaire antenne verwijst naar een categorie antennes waarvan de stralingsstructuur voornamelijk op een tweedimensionaal vlak is gefabriceerd. Dit in tegenstelling tot traditionele driedimensionale antennes zoals parabolische schotels of hoorns. Het meest voorkomende voorbeeld is de microstrip-patchantenne, maar de categorie omvat ook geprinte monopolen, slotantennes en andere.

De belangrijkste kenmerken van deze antennes zijn hun compacte formaat, lichte gewicht, eenvoudige productie en integratie met printplaten. Ze werken door specifieke stroommodi op een platte metalen geleider te activeren, waardoor een stralingsveld ontstaat. Door de vorm van de patch (bijv. rechthoekig, rond) en de voedingsmethode te wijzigen, kunnen hun resonantiefrequentie, polarisatie en stralingspatroon worden geregeld.

De belangrijkste voordelen van planaire antennes zijn hun lage kosten, compacte vormfactor, geschiktheid voor massaproductie en eenvoudige configuratie in arrays. Hun belangrijkste nadelen zijn de relatief smalle bandbreedte, beperkte versterking en beperkte vermogenscapaciteit. Ze worden veel gebruikt in moderne draadloze apparaten zoals smartphones, routers, gps-modules en RFID-tags.